مطالعه مقایسه ای تأثیر پرسش های جای خالی و پرسش های تشریحی بر توانایی درک مطلب زبان آموزان سطح متوسط ایرانی

مهارت درک مطلب یکی از مهم ترین مهارت ها برای زبان آموزان در محیط های آموزشی است. زبان آموزان باید روش هایی که باعث آسان تر شدن خواندن متون زبان خارجه می شوند را بیاموزند. روش های مختلفی برای پیشرفت درک مطلب وجود دارد٬ در این میان روش های مختلف ارزیابی نیز به عنوان روشی برای پیشرفت توانایی درک مطلب استفاده می شوند. هدف این تحقیق بررسی تأثیر دو نوع مختلف روش ارزیابی٬ پرسش های جای خالی و پرسش های تشریحی٬ بر روی توانایی درک مطلب زبان آموزان سطح متوسط ایرانی است. این تحقیق بر روی 47 دانش آموز دختر در مقطع چهارم متوسطه انجام شده است. در ابتدای تحقیق هم سطح بودن دانش زبانی دانش آموزان توسط آزمون تافل سنجیده شد٬ نتایج حاصل از این آزمون نشان دهنده هم سطح بودن دانش آموزان در سطح متوسط بود. زبان آموزان براساس نمره های به دست آماده از آزمون تافل به دو گروه کنترل (۲۴ نفر) و گروه آزمایشی (۲۳ نفر) تقسیم شدند. در گروه آزمایشی علاوه بر روش های رایج آموزش درک مطلب دبیر مربوطه از روش های ارزیابی توانایی درک مطلب٬ پرسش های جای خالی و پرسش های تشریحی٬ نیز استفاده کرده است. در حالی که در گروه کنترل مهارت درک مطلب را با روش های رایج تدریس کرده است. بعد از اتمام آموزش به منظور تجزیه داده ها تکنیک هایی نظیر آزمون نمونه مستقل t و آزمون پیوسته t به کار برده شده است. نتایج به دست آماده نشان داد که روش های ارزیابی درک مطلب استفاده شده در این تحقیق پرسش های جای خالی و پرسش های تشریحی٬ تأثیر قابل ملاحظه ای بر روی مهارت درک مطلب زبان آموزان سطح متوسط ایرانی داشته است. این نتایج همچنین نشان دادند که تأثیر پرسش های تشریحی نسبت به پرسش های جای خالی بر ارتقای توانایی درک مطلب زبان آموزان بیش تر بوده است.